ನವದೆಹಲಿ, ಫೆ. 26 – ಭಾರತದಂತಹ ಬೃಹತ್ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸುವುದು ಬೃಹತ್ ಸವಾಲೇ ಸರಿ. ಆದರೆ, 1951-52ರ ವೇಳೆ ಆಗಷ್ಟೇ ಭಾರತ ವಿಭಜನೆಯಿಂದ ಹೊರ ಬಂದ ಸಂದರ್ಭ, ಬಹುತೇಕ ಮತದಾರರು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರು, ಅದರಲ್ಲೂ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಪಾಲ್ಗೊಂಡು ಅನುಭವವೇ ಇಲ್ಲದಾಗ ಆ ಸವಾಲು ಹತ್ತಾರು ಪಟ್ಟು ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು.
ದೇಶದ ಮೊದಲ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ 17.3 ಕೋಟಿ ಮತದಾರರು ಸೇರಿಕೊಂಡು 1,874 ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳ ಹಣೇಬರಹ ನಿರ್ಧರಿಸಬೇಕಿತ್ತು. ಆಗಿನ 489 ಲೋಕಸಭಾ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಿಗೆ ಕೇವಲ ಒಂದು ವರ್ಷ ಹಳೆಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸಿತ್ತು.
ದುರ್ಗಮ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ಸಾಂಸ್ಕೃತಿಕ ಹಾಗೂ ಧಾರ್ಮಿಕ ಹಿನ್ನೆಲೆಯ ಚುನಾವಣೆಯನ್ನು ಹಲವಾರು ಸಾಗಣೆ ಸಮಸ್ಯೆಗಳ ನಡುವೆ ನಡೆಸುವ ಹೊಣೆ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ್ದಾಗಿತ್ತು.
1951-52ರಲ್ಲಿ ನಡೆಸಲಾದ ಮೊದಲ ಲೋಕಸಭಾ ಚುನಾವಣೆಯು ಆಗ ವಿಶ್ವದ ಅತಿ ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಜಾಸತ್ತಾತ್ಮಕ ಕಸರತ್ತಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತ ಎಸ್.ವೈ. ಕುರೇಶಿ ತಿಳಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಮೊದಲ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತರಾಗಿದ್ದ ಸುಕುಮಾರ್ ಸೇನ್ ಅವರು ಶೂನ್ಯದಿಂದ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ಆರಂಭಿಸಿ, ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಕಾರ್ಯನಿರ್ವಹಿಸಿದ್ದರು. ಯಾವುದೇ ಅನುಭವ ಇಲ್ಲದೇ, ಯಾವುದೇ ಮೂಲಭೂತ ಸೌಲಭ್ಯ ಇಲ್ಲದೇ ಚುನಾವಣಾ ಕಸರತ್ತು ನಡೆಸುವುದು ಸುಲಭದ ಮಾತಾಗಿರಲಿಲ್ಲ ಎಂದು ಕುರೇಶಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಭಾರತ ನಡೆಸಿದ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯು ಒಂದು ರೀತಿ ಮಹಾ ಪ್ರಯೋಗವೇ ಆಗಿತ್ತು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ವಾಸ್ತವ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸುವುದಕ್ಕೆ ಮುಂಚೆ ಅಣಕು ಚುನಾವಣೆಗಳನ್ನೂ ನಡೆಸಲಾಗಿತ್ತು.
ಅಕ್ಟೋಬರ್ 25, 1951ರಲ್ಲಿ ಲೋಕಸಭೆಗೆ ಮೊದಲ ಹಂತದ ಮತದಾನ ಆರಂಭವಾಗಿತ್ತು. ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಕಾಲ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆ ನಡೆದಿತ್ತು. 17 ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಮತದಾನ ನಡೆಸಲಾಗಿತ್ತು.
ರಾಷ್ಟ್ರ ಧ್ವಜವೂ ಚುನಾವಣಾ ಚಿಹ್ನೆಯಾಗಿತ್ತು !!
1
951ರಲ್ಲಿ ಸಾಕಷ್ಟು ಮತದಾರರು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರಿದ್ದರು. ಅವರಿಗೆ ಅನುಕೂಲ ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಸಲುವಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗವು ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗಳಿಗೆ ಚಿಹ್ನೆ ನೀಡುವ ಪದ್ಧತಿ ಜಾರಿಗೆ ತಂದಿತು. ಆ ಪದ್ಧತಿ ಈಗ ಚುನಾವಣೆಯ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗವಾಗಿದೆ.
ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಭಾರತದ ಸಾಕ್ಷರರ ಪ್ರಮಾಣ ಕೇವಲ ಶೇ.16.6 ಆಗಿತ್ತು. ಹೀಗಾಗಿ ಮತದಾರರು ಹೆಸರು ನೋಡಿ ಮತ ಚಲಾಯಿಸುವುದು ಅಸಾಧ್ಯದ ಮಾತಾಗಿತ್ತು ಎಂದು ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗದ 1955ರ ವರದಿ ತಿಳಿಸಿದೆ.
ಮತದಾರರಿಗೆ ಸುಲಭವಾಗಿ ಅರ್ಥವಾಗುವ ರೀತಿಯ ಚಿಹ್ನೆಗಳನ್ನು ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು. ಆ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಧಾರ್ಮಿಕ ಇಲ್ಲವೇ ಭಾವನಾತ್ಮಕ ಚಿಹ್ನೆಗಳಿಗೆ ಆಕ್ಷೇಪ ಇರಲಿಲ್ಲ. ದೇವಾಲಯ, ರಾಷ್ಟ್ರ ಧ್ವಜ, ಚರಖ ಇತ್ಯಾದಿಗಳ ಚಿಹ್ನೆಗಳಿಗೆ ಅನುಮತಿ ನೀಡಲಾಗಿತ್ತು.
ಆಗಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಕಾಂಗ್ರೆಸ್ ಪಕ್ಷವು ಎರಡು ಎತ್ತುಗಳು ನೇಗಿಲು ಹೊಂದಿರುವ ಚಿಹ್ನೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು. ಸೋಷಿಯಲಿಸ್ಟ್ ಪಾರ್ಟಿಯು ಮರ, ಕಿಸಾನ್ ಮಜ್ದೂರ್ ಪಾರ್ಟಿಯು ಗುಡಿಸಲು, ಅಖಿಲ ಭಾರತೀಯ ರಾಮ ರಾಜ್ಯ ಪರಿಷತ್ ಪಕ್ಷವು ಉದಯಿಸುವ ಸೂರ್ಯ, ಬೋಲ್ಶೆವಿಕ್ ಪಾರ್ಟಿಯು ನಕ್ಷತ್ರ ಹಾಗೂ ಅಖಿಲ ಭಾರತೀಯ ಜನ ಸಂಘವು ದೀಪದ ಚಿಹ್ನೆ ಪಡೆದುಕೊಂಡಿತ್ತು.
ಹೆಸರೇ ಇಲ್ಲದ ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರು…
ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆಗೆ ಮತಪಟ್ಟಿಗಳನ್ನು ಸಿದ್ಧಪಡಿಸುವಾಗ ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗಕ್ಕೆ ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರಿಗೆ ಸಂಬಂಧಿಸಿದಂತೆ ದೊಡ್ಡ ಸಮಸ್ಯೆ ಎದುರಾಯಿತು. ಹಲವಾರು ರಾಜ್ಯಗಳಲ್ಲಿ ಮಹಿಳೆಯರು ತಮ್ಮ ಹೆಸರನ್ನು ಮತಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಸೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇದರ ಬದಲು ಇಂಥವರ ತಾಯಿ, ಇಂಥವರ ಪತ್ನಿ ಎಂದು ಬರೆಸಿಕೊಂಡಿದ್ದರು.
ಸ್ಥಳೀಯ ಸಂಪ್ರದಾಯದ ಪ್ರಕಾರ ಮಹಿಳೆಯರು ಅಪರಿಚಿತರ ಎದುರು ತಮ್ಮ ಹೆಸರು ಹೇಳಲು ಬಯಸುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಹೀಗಾಗಿ ಚುನಾವಣಾ ಮತಪಟ್ಟಿ ರೂಪಿಸುವವರಿಗೆ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಹೇಳಿಯೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಮಹಿಳೆಯರು ಮತಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಬರೆಸಬೇಕು ಎಂದು ಮನವೊಲಿಸಲು ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಅರಿವು ಅಭಿಯಾನವನ್ನೇ ನಡೆಸಬೇಕಾಯಿತು.
ಆಗ ದೇಶದಲ್ಲಿ 8 ಕೋಟಿ ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರಿದ್ದರು. ಸುಮಾರು ಇಪ್ಪತ್ತರಿಂದ 80 ಲಕ್ಷ ಮಹಿಳೆಯರು ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರನ್ನು ಮತಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಬರೆಸೇ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಇವರ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಮತದಾರರ ಪಟ್ಟಿಯಿಂದ ತೆಗೆದು ಹಾಕುವ ಪರಿಸ್ಥಿತಿ ಎದುರಾಗಿತ್ತು. ಬಿಹಾರ, ಉತ್ತರ ಪ್ರದೇಶ, ಮಧ್ಯ ಭಾರತ, ರಾಜಸ್ಥಾನ ಹಾಗೂ ವಿಂಧ್ಯ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಈ ಸಮಸ್ಯೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿತ್ತು.
ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರು ತಮ್ಮ ನಿಜವಾದ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ಮತಪಟ್ಟಿಯಲ್ಲಿ ಸೇರ್ಪಡೆ ಮಾಡಬೇಕೆಂದು ಮನವೊಲಿಸುವುದು ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು. ಚುನಾವಣಾ ಆಯೋಗ ಈ ಬಗ್ಗೆ ದೃಢ ನಿಲುವು ತಳೆದಿತ್ತು ಎಂದು ದೆಹಲಿಯ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಅಧಿಕಾರಿ ಚಂದ್ರ ಭೂಷಣ್ ಕುಮಾರ್ ತಿಳಿಸಿದ್ದಾರೆ.
ಆ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಇದು ಕಠಿಣ ನಿಲುವಾಗಿತ್ತು. ನಂತರದ ದಿನಗಳಲ್ಲಿ ಆಯೋಗದ ನಿರ್ಧಾರ ಫಲ ನೀಡಿತು. ಈಗ ಪುರುಷರಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಮಹಿಳಾ ಮತದಾರರು ತಮ್ಮ ಹೆಸರುಗಳನ್ನು ನೋಂದಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಮತದಾನ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲೂ ಮುಂಚೂಣಿಯಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ.
ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆಯ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳಲಾದ ಹಲವಾರು ನಿರ್ಧಾರಗಳು ನಂತರದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣಾ ಪ್ರಕ್ರಿಯೆಯ ಅವಿಭಾಜ್ಯ ಅಂಗಗಳಾದವು. ಇದರಲ್ಲಿ ಮತದಾರರ ಬೆರಳಿಗೆ ಅಳಿಸಲಾಗದ ಶಾಯಿ ಅಂಟಿಸುವುದೂ ಸೇರಿದೆ ಎಂದು ದೆಹಲಿಯ ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಅಧಿಕಾರಿ ಚಂದ್ರ ಭೂಷಣ್ ಕುಮಾರ್ ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ.
ಮೊದಲಿನ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಗೂ ಪ್ರತ್ಯೇಕ ಮತಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳನ್ನು ಇರಿಸಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಈ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗಳಿಗೆ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಬಣ್ಣ ಬಳಿಯಲಾಗುತ್ತಿತ್ತು. ಮತದಾರರು ತಾವು ಬಯಸಿದ ಅಭ್ಯರ್ಥಿಯ ಹೆಸರಿರುವ ಪೆಟ್ಟಿಗೆಗೆ ಮತ ಹಾಕಬೇಕಿತ್ತು.
ಚುನಾವಣೆಗಾಗಿ 1.32 ಲಕ್ಷ ಮತಗಟ್ಟೆ ಕೇಂದ್ರಗಳನ್ನು ಸ್ಥಾಪಿಸಲಾಗಿತ್ತು. ಹಿಮಾಚಲ ಪ್ರದೇಶದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಮತದಾನ ನಡೆದಿತ್ತು. ಹಿಮಪಾತ ಆರಂಭವಾಗುವ ಮುಂಚೆ ಮತದಾನ ಪೂರ್ಣಗೊಳಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಈ ರಾಜ್ಯಕ್ಕೆ ಮೊದಲ ಹಂತದಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸಲಾಗಿತ್ತು.
ರಾಜಸ್ಥಾನದ ಮರು ಭೂಮಿಯಲ್ಲಿ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸುವುದು ಆಯೋಗಕ್ಕೆ ದೊಡ್ಡ ಸವಾಲಾಗಿತ್ತು. ಇಲ್ಲಿನ ದುರ್ಗಮ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಗಳೂ ಇರಲಿಲ್ಲ, ಸಂಪರ್ಕ ಸೌಲಭ್ಯವೂ ಇರಲಿಲ್ಲ.
ಜೋಧಪುರ, ಜೈಸಲ್ಮಾರ್ ಮುಂತಾದ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಮತಗಟ್ಟೆ ಸಿಬ್ಬಂದಿಯನ್ನು ಒಂಟೆಯ ಮೇಲೆ ಕರೆ ತರಲಾಗಿತ್ತು. ದೊಡ್ಡ ಸಂಖ್ಯೆಯಲ್ಲಿ ಒಂಟೆಗಳನ್ನು ಬಾಡಿಗೆಗೆ ಪಡೆಯಲಾಗಿತ್ತು. ಮತಗಟ್ಟೆ ಸಿಬ್ಬಂದಿ ತೆರಳುವುದೂ ಒಂದು ರೀತಿ ಮೆರವಣಿಗೆಯಂತೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು.
ಸಾರ್ವಜನಿಕ ಕಟ್ಟಡಗಳು ಲಭ್ಯವಿಲ್ಲದ ಕಡೆಗಳಲ್ಲಿ ಅಂಚೆ ಕಚೇರಿಗಳು ಹಾಗೂ ಖಾಸಗಿ ಕಟ್ಟಡಗಳನ್ನೂ ಮತದಾನಕ್ಕೆ ಬಳಸಲಾಗಿತ್ತು.
ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆ ಕೆಟ್ಟ ಅನುಭವ ಎಂದೇ ಹಲವಾರು ವಿದೇಶಿ ಟೀಕಾಕಾರರು ಹೇಳಿದ್ದರು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ದೇಶದಲ್ಲಿ ಶೇ.84ರಷ್ಟು ಜನರು ಅನಕ್ಷರಸ್ಥರಾಗಿದ್ದರು. ಚುನಾವಣೆ ವಿಫಲವಾಗಲಿದೆ ಎಂದೇ ಅವರು ಭಾವಿಸಿದ್ದರು ಎಂದು ಮಾಜಿ ಮುಖ್ಯ ಚುನಾವಣಾ ಆಯುಕ್ತ ಕುರೇಶಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಅನಕ್ಷರತೆ, ಬಡತನ, ಸಾಮಾಜಿಕ ವಿಭಜನೆ, ಕೋಮು ವಿಭಜನೆಗಳು ಆಗ ಹೆಚ್ಚಾಗಿದ್ದವು. ಈ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆ ನಡೆಸುವುದೇ ತಪ್ಪು ಎಂಬ ಭಾವನೆಯೂ ಅವರಲ್ಲಿತ್ತು.
17.32 ಕೋಟಿ ಮತದಾರರ ಪೈಕಿ 8.86 ಕೋಟಿ ಜನರು ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ತಮ್ಮ ಹಕ್ಕು ಚಲಾಯಿಸಿದ್ದರು. ಶೇ.51.15ರಷ್ಟು ಮತದಾನವಾಗಿದ್ದು, ಯಾವ ದೃಷ್ಟಿಯಿಂದಲೂ ಕಡಿಮೆಯಲ್ಲ ಎಂದು ಕುರೇಶಿ ಹೇಳುತ್ತಾರೆ.
ಇಷ್ಟು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದ ಚುನಾವಣಾ ಕಸರತ್ತು ಹಿಂದೆಂದೂ ನಡೆಸಿರಲಿಲ್ಲ. ಭಾರತದ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವದ ಭವಿಷ್ಯ ಈ ಮೊದಲ ಚುನಾವಣೆ ಮೇಲೆ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅವಲಂಬಿಸಿತ್ತು. ಈ ಚುನಾವಣೆಯಲ್ಲಿ ಜನರು ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಪಾಲ್ಗೊಂಡಿದ್ದು, ಭಾರತದಲ್ಲಿ ಪ್ರಜಾಪ್ರಭುತ್ವ ಬಲಪಡಿಸಲು ದೊಡ್ಡ ಪ್ರಮಾಣದಲ್ಲಿ ನೆರವಾಯಿತು.