ನಾನೇ ಎಂಬುದನು ಬಿಡೋ ಮನುಜ
ನೀ ಬೆಳೆದೆಯಾ ಮತ್ತಂತೆ ಅನ್ಯರನು ಬೆಳೆಸು
ಬೀಗದೆ ಕೃತಿಸು ಭೂಮಿಯೆಂಬುದು ನಿನ್ನೊಬ್ಬನಾ…
ವಿಜೃಂಭಣೆಗಾಗಿ ಉದಿಸಿಲ್ಲ.
ಉದಯನವನು ನಿತ್ಯ
ತಾನೆಂಬುದನೇ ಮರೆತು ಬರಿ ಬೆಳಗುತಿಹನು !
ಅಹಂಕಾರದಲ್ಲಿ ತುಕ್ಕಿಡಿದ
ಕಬ್ಬಿಣದಂತಾಗಬೇಡ…
ಗೆಲುವು ಘನವಾಗಲು
ಸುಮ್ಮನೇ ಹೊಳೆಯಂತೆ ಪಯಣಿಸು…
ಕಾದ ನೆಲವೆಲ್ಲ ತಣಿವು ಮುಡಿಯಲಿ
ಬಾಯಾರಿದ ಬಯಲು
ಜೀವನ ಪಡೆಯಲಿ !
ಅಸಂಖ್ಯಾತ ಜೀವರಾಶಿಗಳಲಿ
ನಾನೆಂಬುದೇ ಬಲು ತೃಣವು ಕಣೊ !
ಕುರಿತು ಹರಟಬೇಡ ಹೊರಡು…
ಹೊತ್ತು ಮುಳುಗುವ ಮುನ್ನ
ನಿನ್ನ ಬುತ್ತಿ ಹೊತ್ತು ತಾ !
ಚಿತ್ತಕ್ಕಿಷ್ಟು ಬೆಳಕು ಮುಡಿದು ಬಾ
ಸ್ವಾರ್ಥವೆಲ್ಲಾ ಕರಗಲಿ ನಿಸರ್ಗ ಉಳಿಯಲಿ!
ಮಾಲಿನ್ಯವೆಲ್ಲ ಹೊರಗೆ ಭ್ರಮೆಯು:
ಇರುವುದೆಲ್ಲ ಬರಿ ನಾನೆಂಬ ಕೊಳೆಯು ಒಳಗೆ !
ತೊಳೆದು ಬಿಡು!
ಮೂಡಲಿ ಕಾರುಣ್ಯದಾ ಸೊಬಗು
ಕರ್ಮವೆಲ್ಲ ಬಗೆಹರಿಯಲಿ ಬರೀ ಹಸಿರೇ ಹುಟ್ಟಲಿ.
ಬಂದ ಬಂದ ಕಳೆಯನು ಮೊಳಕೆಯಲ್ಲೇ ಚಿವುಟು
ಪರಮಾನ್ನ ಫಲಿಸಲಿ !
ನಿನ್ನ ಪಾಡೆಲ್ಲ ಹಾಡಾಗಲಿ
ಕತೆಯಾಗುವುದೇ ಬೇಡ ಕಣೋ ಮನುಜ
ಬದುಕಿದು ನಾಲ್ಕು ದಿನ !
ಬರೀ ನಾಲ್ಕೇ ನಾಲ್ಕು ದಿನ !!?
ಎ.ಸಿ.ಶಶಿಕಲಾ ಶಂಕರಮೂರ್ತಿ
ಶಿಕ್ಷಕಿ, ದಾವಣಗೆರೆ.
[email protected]